Donatılmış bir masa, köşede günlerdir duran Noel ağacının altında loş lambalı yılbaşı evi, kanallarda oynayan sıradan ve alışık yılbaşı programları ve sabah erkenden yemekleri akşama yetiştireyim diye yorğunluktan her an uyumaya hazır ev kadınları. Benim için Yılbaşı tam anlamıyla bu yazdıklarımdan ibaret.
Küçükken yılbaşını dört gözle beklerdik. Günler önceden yılbaşı ağacını bodrum katından çıkararak tozunu özenle siler ve dünyalara sığmayan heyecanımızla süslerdik. Anne babamızın bize aldığı hazır yılbaşı hediyelerini açmak için sabırsızlanardık. Hazır yılbaşı hediyelerinin içinde bir adet portakal, bir adet elma, 1 adet balon, bir adet maske ve bir kaç çikolata olardı. Şimdi çok komik bulsam da o zamanlar acayip mutlu olardım bu hediye için :)
Yılbaşı akşamı saat 17:00 gibi masayı annemin sabah erkenden hazırlamağa başladığı yaprak sarma, et sote, rus salatası, turşular, levengi balık yahut tavuk ve pilav ile donatardık. Kışın hava erken karardığından 18:00'da masaya oturar ve sabahtan sırf akşam güzel yemekler olucak diye hiçbir şey yemediğimizden tıka basa yemeğe başlardık. Saat 19:00! Herkes koltuklara uzanarak midem patlıyor diyerek sızlanardı :) Benim hatta fazla yemekten dolayı bahçede zıplayarak yediklerimi hazmetmeye çalışmışlığım da vardır :)
Babam saat 20:00'da artık uyumuş olurdu. Biz de televizyonda oynayan saçma sapan yılbaşı özel programlarını izler ve saat 00:00'da amcamın havai fişeklerini izlemek için dışarı çıkardık. Bununla da günlerdir beklediğimiz yılbaşı gecemiz bitmiş sayılırdı.
1 ocakta geleneksel olarak:
1. Morozko'yu izlerdik (Rusların kül kedisi masalı);
2. Yılbaşı gecesinde fazla yediğimiz için kapağını bile açmadığımız pilavdan yerdik;
Not: Köy insanlarının yılbaşı gecesi genellikle böyle geçer.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder